Oblot prototypu nastąpił w 1931 roku, ale produkcja seryjna trwała w latach 1937-1939. Pierwsza wersja seryjna to PZL P.11a napędzana silnikiem Bristol Mercury IV S2 o mocy 550KM. Traktowano ją jednak jako wersję przejœciowš i zamówiono tylko 50 sztuk. W lecie pojawiła się najsłynniejsza wersja „jedenastki”- PZL P.11c. Miała ona udoskonalony kadłub, skrzydła oraz statecznik pionowy. Poprawiała to wszystko aerodynamikę samolotu. Zmianie nie uległa jednostka napędowa. Zainteresowanie konstrukcjš wyraziła min. Rumunia, gdzie w zakładach IAR powstało 95 sztuk licencyjnie budowanego PZL P.11. W chwili wybuchu wojny wszystkie wersje P.11 były samolotami zdecydowanie wolniejszymi od swoich niemieckich przeciwników, ale jednoczeœnie posiadał większš zwrotność, dużą prędkość wznoszenia oraz posiadał mniej awaryjny silnik, niż samoloty niemieckie. Odniosły w toku kampanii wrześniowej wiele zwycięstw nad nieprzyjacielem, głównie w ramach Brygady Poœcigowej. Dane techniczne (wersja P.11c): długoœć: 7,55m, rozpiętoœć skrzydeł: 10,72m, wysokość: 2,85m, prędkoœć maksymalna: 367km/h, prędkoœć wznoszenia: 14,5m/s, pułap maksymalny: 8000m, zasięg maksymalny: 550km, uzbrojenie: stałe- 2 karabiny maszynowe wz.33 kal.7,92mm.